Samenvatting paragraaf 2

Loopcyclus;

Periode 1: been A zwaait naar voren, terwijl been B blijft staan
Periode 2: been A landt op de grond, terwijl been B zich afzet
Periode 3: been B zwaait naar voren, terwijl been A blijft staan
Periode 4: been B landt op de grond, terwijl been A zich afzet

Er bestaat een faseverschil van 0,5
Er staat ook altijd een been op de grond

Stapfrequentie: aantal stappen per tijdseenheid
Staplengte: afstand die tijdens elke stap wordt afgelegd
Stapbreedte: afstand tussen de plaats waar de linker- en rechter voet qua plaats wordt neergezet, loodrecht op de bewegingsrichting gemeten

Lopen als dubbele slingerbeweging;

Het zwaaibeen wordt gezien als een gewone slinger, met het draaipunt aan de bovenkant.
Het standbeen wordt bekeken als een omgekeerde slinger, met het draaipunt aan de onderkant.
Het zwaartepunt van het lichaam bevindt zich in het scharnierpunt van beide benen.

Hoe langer een slinger, hoe kleiner zijn frequentie

Wanneer het frequentieverschil groot wordt gaat dit ook meer energie kosten om het voort te zetten

Energie, staplengte en stapfrequentie;

Kinetische energie wordt omgezet in zwaarte energie. Als het zwaartepunt het hoogste punt gepasseerd is, gebeurt het omgekeerde: dan beweegt het zwaartepunt weer naar beneden.
Als de boet de grond raakt dan moet het zwaartepunt plotseling van richting veranderen: van omlaag naar omhoog. Nu is er energie nodig. Het lichaam maakt gebruik van veerenergie. Ook is er chemische energie nodig om spieren te laten samentrekken en arbeid op het zwaartepunt te verrichten. De richtingsverandering is het laagste als je met kleine stapjes loopt.

Van lopen naar rennen;

Via beademing kan het energieverbruik berekend worden.
Bij 8 km/uur ren je ongeveer. Dan kost het minder energie dan rennen.

GETAL VAN FROUDE:
Fr = v2 / (g*l)
V bewegingssnelheid (m/s)
G de valversnelling (m/s^2)
L lengte van een been (m)

Fr 0,5 is lopen
Fr 0,5 tot 2,5 is rennen

Samenvatting paragraaf 3

Een voorwerp is in evenwicht als het zwaartepunt zich boven het steunvlak bevindt. Hoe stabiel het evenwicht is hangt af van een paar factoren:
- De afmetingen van het steunvlak
- De plaats van het zwaartepunt
- De zwaartekracht op het voorwerp
Als een voorwerp erg stabiel is, is er veel energie nodig om dit te verstoren. Dit geldt ook andersom. Als een voorwerp weinig stabiel is, is er maar weinig energie nodig om dit te verstoren. Een zwaartepunt verandert vaak doordat lichaamsdelen steeds kleine bewegingen maken. Het lichaam voert correcties uit zodat het zwaartepunt niet te ver van het ideale punt beweegt. De informatie die het lichaam hiervoor gebruikt komt van het evenwichtsorgaan. Echter bij een star voorwerp ligt het zwaartepunt vast.

Als je loopt ben je bijna nooit in evenwicht. Je bent eigenlijk steeds aan het vallen, alleen wordt deze beweging onderbroken doordat je je voet op het juiste moment op de grond zet. Als je je voet hebt neergezet kun je aan een volgende stap beginnen waarbij hetzelfde gebeurt. Stabiel lopen betekent dus niet dat je in evenwicht bent, maar dat je loopcyclus moeilijk te verstoren is. Als je een duw krijgt, wordt dit gecorrigeerd door het lichaam, de informatie hiervoor komt van het evenwichtsorgaan.

Het evenwichtsorgaan heeft twee helften, één in het linker- en één in het rechterbinnenoor. Beide hebben drie halfcirkelvormige kanalen en twee statolietorganen, de utriculus en sacculus. De halfcirkelvormige kanalen nemen waar of het hoofd een rotatie uitvoert. De statolietorganen nemen waar in welke richting de zwaartekracht werkt en nemen lineaire versnellingen waar. Al deze informatie wordt doorgegeven aan de hersenen. Op basis van deze informatie en de informatie van alle andere lichaamsdelen, stuurt het zenuwstelsel de spieren in het lichaam aan.

Het evenwichtsorgaan bevat haarcellen die erg kleine verplaatsingen waarnemen. Als er een hele kleine uitwijking van een haar plaatsvindt, zendt de haarcel al een elektrisch signaal uit. Een haarbundel zit in een laagje gel met aan de buitenkant grote aantallen statolieten. Als je met je hoofd beweegt, verandert de richting van de zwaartekracht ten opzichte van het hoofd. De laag gel met haarbundels beweegt mee. Dit zorgt ervoor dat de haarbundels ombuigen. De haarcellen geven hierdoor een elektrisch signaal naar de hersenen. Als je je hoofd snel beweegt, vervormt de gel met de haarbundels. De haarcellen geven ook hierdoor een elektrisch signaal naar de hersenen.

Haarcellen zijn sterk richtingsgevoelig. Een haarcel depolariseert als zijn haarbundel een bepaalde richting op beweegt, en hyperpolariseert als zijn haarbundel de tegenovergestelde richting op gaat. Een zenuwvezel loopt vanaf een haarcel naar de hersenen. Langs deze zenuwvezel worden telkens actiepotentialen naar de hersenen gestuurd. De basisfrequentie hiervan is 60 Hz. Deze frequentie neemt toe als een haarcel depolariseert en neemt af als een haarcel hyperpolariseert.

Samenvatting paragraaf 4

Bij een motor is het doel om een beweging op gang te zetten of te houden. Dit wordt gedaan doormiddel van chemische of elektrische energie. Bekende motoren zoals een auto zijn door de mens gemaakt, maar er zijn ook weldegelijk motoren die levende wezens al hebben.

Een belangrijke bacterie in het menselijk lichaam, die in enorme getalen voorkomt, die een motortje heeft is de E. coli (voluit Escherichia) bacteriën. E. colibacteriën hebben een onmisbare rol in het verteren van voedsel. Ze worden ook veel gebruikt voor onderzoeken omdat je ze makkelijk in het laboratorium kunt kweken. E. colibacteriën kunnen zich op eigen kracht verplaatsen door de vloeistof waarin ze leven. Dit doen ze doormiddel van hun spiraalvormige zweepstaarten, die werken als een soort scheepsschroef: door te draaien generen ze de stuwkracht die voor de beweging nodig is. Deze staarten moeten wel tegen de klok in draaien, want anders gaan de staarten uit elkaar, waardoor de bacterie in cirkel rond zal ‘tuimelen’.

Elke zweepstaart wordt aangedreven door een motor die verankerd is in de celwand van de bacterie. De doorsnede van de motor is 50 nm en is opgebouwd uit tientallen verschillende moleculen.

Een bacterie kan maar een paar seconden rechtdoor zwemmen en dat komt doordat die omringt is door moleculen die steeds tegen hem aanbotsen. Dit heet een biased random walk.